Adrián Villar Rojas leeft vooral nomadisch en focust zich hoofdzakelijk op grootschalige, site-specifieke installaties. Zijn werk verschijnt meestal op locaties waar een apocalyptische sfeer hangt. Daar verbeeldt hij hoe de menselijke beschaving ten onder zou kunnen gaan of hoe een futuristische cultuur zich zou kunnen aandienen. Voor elk project richt Villar Rojas een nomadische studio op die bestaat uit een team van wetenschappers en architecten. Voor deze werkmethode verwijst de kunstenaar naar de werking van theatergezelschappen. Naargelang het project speelt iedere medewerker zijn specifieke rol en stuurt hij het team aan zoals een regisseur. Voor elk project verdiept de studio zich in de politieke, socioculturele en geografisch context van de plek: gaande van gesprekken met inwoners tot een tijdelijk verblijf in de buurt waarvoor de installatie wordt ontworpen. Begrippen als eindigheid, tijdelijkheid en vergankelijkheid keren vaak terug in het werk van Villar Rojas. Hedendaagse kunst moet volgens de kunstenaar niet voor de eeuwigheid gemaakt worden. Zijn installaties worden vaak ontmanteld en de onderdelen worden meestal gerecupereerd voor nieuwe creaties.