Terwijl in het stadscentrum tal van bruggen de reien overspannen en buurten met elkaar verbinden, is BRUG van Jarosław Kozakiewicz een hedendaagse interpretatie met een andere functie. In plaats van bakstenen en keien gebruikt de kunstenaar metalen profielen en zeilen om een brug te creëren waarmee je twee oevers kan bereiken. Dit betekent echter niet dat je je tocht kan verderzetten. De brug brengt je dichter bij het beeld Niobe van Constant Permeke, tot een plek waar je even kan verpozen, maar je moet dezelfde weg terug. De installatie is een ontmoetingsplaats, een alternatief om elkaar te kruisen, misschien zelfs een gesprek aan te gaan. De vormgeving van de constructie is gebaseerd op een proportioneel systeem waarbij elk snijpunt van twee lijnen verwijst naar een punt van een menselijk gezicht. Elke hoek, elke verbinding is een momentopname van een beweging: twee elkaar naderende gezichten - een geometrische metafoor zowel voor een wederzijdse ontmoeting van twee mensen als voor een ontmoeting tussen de toekomst en het verleden. De relaties tussen mensen en hun diepere betekenis zijn een vertrekpunt voor artistiek experiment waar Kozakiewicz al enkele jaren mee bezig is. Het project is gebaseerd op het zoeken naar nieuwe beeldhouwwerken en para-architecturale vormen door manipulatie van een module gecreëerd door het verbinden van de openingen van het menselijk hoofd. Lichaamsopeningen zijn een metafoor voor 'het innerlijk leven', ze vertegenwoordigen de ingang tot de wereld van de persoonlijke ervaring. De grenzen/passages zijn zowel eerste als laatste momenten van wederzijdse ontmoetingen.