Op de anders zo rustige Brugse wateren creëert Romy Achituv een artificiële storm. Op dat gewoel drijft een structuur in de vorm van een gotische trapgevelwoning. Het werk verwijst naar Brugges economische hoogtijdagen uit het verleden, maar ook naar de huidige verstarring van een stad die alleen nog lijkt te bestaan voor het bewonderend oog van toeristen. Door de strenge reglementering in verband met het behoud van het patrimonium worden evolutie en toekomstdynamiek geblokkeerd. 'Cataract' staat voor stroomversnelling maar ook voor staar, een ouderdomsziekte die het oog vertroebelt. Het Engelse woord gorge betekent ‘kloof’, een smalle vallei tussen bergen of heuvels, maar als werkwoord ook ‘schrokken’, ‘zich volproppen’. Cataract Gorge is geïnstalleerd in een sluis in het noorden van het ‘ei’ van Brugge, de plek waar de stad in contact staat met de zee. In de middeleeuwen stroomden langs hier goederen en rijkdom Brugge in en uit op de reien. Vandaag zijn de reien de stille getuigen van die economische en artistieke bloeiperiode. Nu vervoeren ze enkel nog een eindeloze stroom toeristen, die hun ogen uitkijken op het kunstpatrimonium van de stad. Zij zijn vaak enkel geboeid door het tijdloze, bevroren karakter van Brugge. Door zich op te sluiten in haar historisch imago belemmert de stad haar natuurlijke ontwikkeling en transformatie. Cataract Gorge stelt vragen bij de gevolgen en kosten van zo’n behoudsgezind beleid op de sociale en culturele ontwikkeling van Brugge. Dit werk, met zijn sterke spektakelwaarde, wil ons doen nadenken over de krachten die aan het werk zijn achter de bevroren façade van de stad. Door het water van de reien letterlijk en symbolisch op te zwepen tot een storm creëert Achituv een metafoor voor verandering.